Nýyrði ættað úr áróðurs stofnun LÍÚ „Háskóla Íslands“ „fyrirsjáanleiki“ varð til til að lýsa nýrri leið útgerðaraðalsins til að ná að auka enn frekar verðmæti kvótaauðlindarinnar. Já „kvótaauðlindin“ tryggð til langs tíma í lögum er meira virði fyrir útgerðaraðalinn en nokkurntíma sjávarauðlind þjóðarinnar.
Í dag gefa kvótagreifarnir ekkert fyrir aflann og útflutinginn. Í þeirra augum er EINOKUNIN og möguleikinn að versla með réttinn til að veiða og vinna fiskinn eina sem skiftir þá máli og kemur þá ekki málinu við hversu mikið þjóðin ber úr bítum svo lengi sem þau geta tryggt afkomendum sínum sem mest fyrir þessi illa fengnu sérréttindi að auðlind þjóðarinnar.
Með því að freista þess að komast út úr skýlausum rétti sem þjóðin þó heldur enn í lögum um stjórn fiskveiða (1. og 3. gr.) sé úthlutað til eins árs í senn ætlar kvótahirðin að komast í þá aðstöðu að tryggja afkomendunum sem fæst hafa hundsvit á að gera út eða vinna yfirleitt tækifæri til að selja eign þjóðarinnar á sem hæstu verði.
Með því að komast út úr eins árs úthlutunum sjá þau verðmætin fólgin í því að selja“langtíma“ samninga sem eru ríkistryggðir fari svo að þjóðin (við heimskafólkið) skildum vilja brjótast út úr vistarböndunum og afnema mannréttindabrot kvótans og óréttlætið sem einstaklingarnir verða fyrir.
Makrílfrumvarpið er svo útsmogið og svívirðilegt að engu tali tekur og vil ég eindregið benda fólki á að lesa það (3.gr.) og sjá hversu fíflalegt það væri af okkur að leyfa kvótahirðinni að komast upp með að setja þetta í lög.
Ólafur Örn Jónsson